Restaurants met de beste prijs/kwaliteit volgens culinair recensent Bruno Vanspauwen

Nathan

Foodnews

Nathan

Een menu in 3, 4, 5 of 6 gangen: spannender dan dat maken de meeste jonge chefs het niet als ze met een restaurant beginnen. Je hoopt dan maar dat de inhoud van het bord het gebrek aan een creatief concept compenseert.

Nathan Van Echelpoel (28) werkte onder meer in L'Epicerie du Cirque, Dôme en Hof van Cleve en opende onlangs, samen met zijn vriendin, zijn eigen eethuis in een voormalige fietsenwinkel. Ik was er beter met de fiets naartoe gereden want parkeren in deze buurt is een probleem.

Van Echelpoels ambitie is "een van de betere restaurants van 't Stad te worden". Voor minder verplaats ik mij niet, Nath! Toon eerst maar eens dat je een van de betere huischampagnes van 't Stad schenkt. Dat doet hij met een Duitse Sekt van het domein Raumland: gemaakt volgens de champagnemethode met chardonnay en pinot noir, maar langer op zijn gistrest gerijpt en beter dan de doorsnee Franse champagne (€ 10 per glas).

Koks en restaurateurs klagen vaak over alle regeltjes van de overheid waaraan ze moeten voldoen, maar zelf leggen ze hun klanten ook graag regeltjes op. Zo is een menu in 3 gangen 's avonds niet mogelijk, het moeten er minimum 4 zijn. Op vrijdag- en zaterdagavond word je verplicht om honger te hebben voor minimaal 5 gangen. En als je - zoals ik - na 3 gangen geen zin hebt in chocolade maar in een lichter en frisser nagerecht uit het langere menu, word je beboet met een supplement van 4 euro (al kosten beide nagerechten op de kaart evenveel). Welkom in "een van de betere restaurants van 't Stad".

Afijn, met het eerste voorgerecht toont Van Echelpoel zijn talent: de lauwe combinatie van skrei, gepekelde champignons, paksoi en miso is zonder meer schitterend. Dat niveau houdt hij niet vol, al vindt hij zelf dat elk van zijn gerechten een lange wachttijd waard is.

Na ruim een halfuur verschijnt een onsamenhangende mix van een minuscuul stukje smaakloze pladijs, veel raap en her en der wat bimi (Japanse broccoli). Na nog een halfuur volgt "presa Iberico" (een stuk tussen nek en schouder van het Spaanse zwartpootvarken) met schorseneer in drie versies: natuur, als kroketje en als waterige puree. Enkele snippers krokante boerenkool brengen niets bij.
Met het dessert keert de chef terug naar het niveau van zijn eerste gerecht: een verfrissende, geschakeerde en goed gedoseerde mengeling van mandarijn, verbena en mascarpone.

De prijzen van de menu's (3, 4, 5 en 6 gangen voor 30, 46, 56 en 66 euro) bevinden zich aan de onderkant van de markt, wat de verhouding tussen prijs en kwaliteit in balans brengt. Maar met een verhouding tussen een halfuurtje eten en ruim twee uur wachten op eten, vraag ik mij toch af of zulke tergend trage eetconcepten nog wel van deze tijd zijn.

 

Nathan, Lange Koepoortstraat 13, 2000 Antwerpen, tel. 03/284.28.13, www.restaurant-nathan.be, gesloten op zatermiddag, zondag en maandag